Marti de Greef (W. van der Beek)

Wie de beeldhouwkunst van Marti de Greef in kunsthistorische context wil plaatsen, kan niet om Auguste Rodin en zijn van oorsprong Roemeense collega Constantin Brancusi heen. Sterker nog: hij koestert hen in zijn werk.
De beeldhouwer refereert niet alleen met enige regelmaat aan de klassieke mythologie, in zijn levensvisie huldigt hij ook daadwerkelijk enkele Renaissance-idealen die terugvoeren naar de Oudheid. De klassieken hebben zijn mensbeeld gevoed en gevormd.
Een opmerkelijk aspect in de beeldhouwkunst van Marti de Greef is de vervorming van het lichaam, die zowel bij mens als dier optreedt. De omschrijving 'tijdloos en universeel' geldt voor nagenoeg alle bronzen beelden van De Greef. 

• 
  Door Wim van der Beek, Nederlandstalig,
• 70 pagina's, 
• maart 2002 
  
•